ஜென் துறவிகளின் மடாலயத்திற்கு புகழ் பெற்ற சித்திரக்காரன் ஒருவன் வந்தான்.தான் வரைந்த பௌத்த சித்திரங்களைக் கடவுள் என்று மக்கள் நம்புகிறார்கள் என்றும்,எனவே, தான் கடவுளை விடவும் உயர்ந்தவன் என்ற மமதையுடனும் இறுமாப்புடனும் பேசினான்.அவனை வரவேற்ற மடாலயத்தின் மூத்த துறவி,தானும் ஒரு சிற்பி என்றும்,மற்ற சிற்பங்கள் போலன்றி தன சிற்பம் நிமிடத்துக்கு நிமிடம்உரு மாறக் கூடியது என்றும் அது ஓரிடத்தில் நிற்காமல் இயங்கக் கூடியது என்றும் சொல்ல,சித்திரக்காரனால் நம்ப முடியவில்லை.துறவியும் மறுநாள் காலை அவனுக்குக் காட்டுவதாகக் கூறி அவனை அங்கு தங்கச் செய்தார்.
மறுநாள் காலை துறவி அவனை அழைத்து வந்து காட்டினார்.அங்கு ஒரு பெரிய ஐஸ் கட்டி இருந்தது.''இதுதான் நான் உருவாக்கிய சிற்பம்.இது நிமிடத்துக்கு நிமிடம் மாறிக்கொண்டே இருக்கும்.இதைப் போன்ற ஆச்சரியமான சிற்பம் எதையும் நீ பார்த்திருக்க முடியாது.''என்றார்  துறவி. சிறிது நேரத்தில் ஐஸ் உருகித் தண்ணீராய்ஓடியது.துறவி,''பார்த்தாயா?எனது சிற்பம் ஓரிடத்தில் நிற்காமல் ஓடவும் செய்கிறது.''என்றார்.தண்ணீர் சிறிது நேரத்தில் ஆவியாகி விட்டது.''இப்போது என் சிற்பம் பிரபஞ்சத்தில் கலந்து விட்டது.இதை விடப் பெரிய கலைப் படைப்பு என்ன இருக்கிறது?''என்று கேட்டார்.சித்திரக்காரன் மமதை அழிந்து மடாலயத்தில் சீடனாய்ச் சேர்ந்து விட்டான்.